Firma może naliczyć zatrudnionym wyższe, 50-proc. koszty nawet bez ewidencji pracy twórczej – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.

Przy czym firmy nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy, z podziałem na pracę twórczą i pozostałą - zgodnie z opinią sądu.

Fiskusowi nie wolno nakładać obowiązków dokumentacyjnych, których nie ma w przepisach. To konkluzja wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ważna dla wszystkich zarabiających na prawach autorskich oraz firm, które wypłacają im wynagrodzenia. Pomoże w sporach ze skarbówką o stosowanie 50-proc. kosztów uzyskania przychodów.

– Zastosowanie takich kosztów daje duże korzyści w PIT – tłumaczy Beata Hudziak, doradca podatkowy, partner zarządzający w kancelarii 8Tax. – Normalnie pracownicy mogą odliczyć od przychodu niewiele ponad 100 zł miesięcznie. Twórca, który odpisze 50-proc. koszty, ma niższy dochód i w efekcie zapłaci mniejszy podatek (dzięki czemu więcej zarabia).

– Urzędy i sądy twierdzą jednak od wielu lat, że do zastosowania preferencyjnego rozliczenia potrzebna jest ewidencja pracy twórczej – mówi doradca podatkowy Grzegorz Gębka. – Trzeba w niej wpisywać, ile czasu zatrudniona osoba przeznaczyła na wykonanie konkretnego utworu, np. projektu, grafiki, reklamy. Taka ewidencja to dodatkowy, formalny obowiązek i wiele przedsiębiorstw sobie z nim nie radzi.

– W wielu dużych firmach, zwłaszcza informatycznych czy konsultingowych, wprowadzano odpowiednie procedury do rejestrowania czasu pracy twórczej – mówi Beata Hudziak, doradca podatkowy, partner zarządzający w kancelarii 8Tax. – Mniejsze nie mają takich możliwości i często rezygnują z naliczania wyższych kosztów pracownikom z obawy przed sporem z fiskusem. To płatnik bowiem odpowiada przed skarbówką za nieprawidłowe rozliczenie wynagrodzenia.

Co na to poznański WSA? Podkreślił, że urzędom nie wolno nakładać na płatnika obowiązku prowadzenia ewidencji czasu prac twórczych. To swego rodzaju księgi podatkowe, których polskie prawo podatkowe nie przewiduje. W związku z tym stanowisko skarbówki, że ewidencja to obowiązek, jest nieprawidłowe (sygn. I SA/Po 657/16).

– Faktycznie, przepisy nie przewidują takiego wymogu – mówi Grzegorz Gębka. – Brak ewidencji nie powinien więc wykluczać 50 proc. kosztów. Firma musi jednak jakoś wykazać, że faktycznie pracownik wykonał utwór (w świetle prawa autorskiego) i zadysponował nim, np. udzielił licencji.

Zdaniem Beaty Hudziak do zastosowania 50 proc. kosztów potrzebne jest określenie w umowie, jaka część wynagrodzenia obejmuje przeniesienie praw autorskich, a jaka dotyczy wykonywania innych obowiązków. Przyda się też protokół przyjęcia utworu przez pracodawcę.

Przypomnijmy, że obecnie 50-proc. koszty można odpisać tylko od przychodu do 85 528 zł rocznie. Oznacza to, że twórcy korzystający z tego przywileju nie odliczą w zeznaniu więcej niż 42 764 zł. Rząd zapowiada zniesienie tego limitu.

Aleksandra Kasińska, radca prawny i doradca podatkowy w kancelarii FL Tax:

Sąd słusznie zakwestionował postępowanie urzędników, którzy utrudniali korzystanie z podatkowego przywileju, wymagając od twórców spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych w przepisach obowiązków. Oczywiście ewidencja pracy twórczej może się przydać przy dokumentowaniu 50 proc. kosztów. Ale nie może być tak, że jej brak wyklucza to uprawnienie. Najważniejsze, aby w efekcie pracy twórczej pracownika powstał utwór, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Udostępnienie pracodawcy praw autorskich do niego powinno być dokonane za ściśle określonym wynagrodzeniem. Na potrzeby ewentualnej kontroli, w zależności od sytuacji, warto zarchiwizować sam utwór albo dokumentację poświadczającą jego istnienie.

źródło: dziennik Rzeczpospolita, 7.12.2016 strona C4

#50kosztyuzyskaniaprzychodów #informatycyitwórcy