W ostatnim dniu lutego 2023 roku stracą ważność wszystkie deklaracje o rezygnacji z PPK złożone przez zatrudnionych pracowników.
Nie ma znaczenia, od którego momentu firma została objęta obowiązkiem PPK. Oznacza to, że od 1 kwietnia 2023 roku pracodawcy będą musieli odprowadzić składki PPK za wszystkich, którzy spełniają kryteria programu PPK, nawet za tych, którzy przed 01 marca 2023 złożyli deklarację o rezygnacji z PPK, a nie złożyli jej ponownie w marcu 2023 roku. Zanim to nastąpi, to pracodawca ma obowiązek w terminie do 28 lutego 2023 roku poinformować o tym, że nastąpi automatyczne zapisanie do programu PPK. Nie ma określonego sposobu, w jaki ma o tym powiadomić, ale najlepiej zrobić to w formie pisemnej.
Zgodnie z przepisami zatrudnieni mogą w dowolnym momencie zrezygnować z uczestnictwa w PPK. Natomiast jeśli nie zrobią tego w marcu 2023, to od ich wynagrodzenia marcowego zostanie naliczona składka PPK i przekazana w kwietniu 2023 roku do instytucji finansowej (po wcześniejszym zawarciu umowy o prowadzeniu PPK) . Jeżeli chcą tego uniknąć, to muszą złożyć w marcu 2023 roku oświadczenie o rezygnacji z PPK. Takie oświadczenie może być złożone najwcześniej 1 marca 2023, gdyż od tego dnia poprzednia rezygnacja jest nieważna. Jeżeli pracownik jest zdecydowany, że nie chce przystąpić do PPK, to najlepiej, gdyby taką deklarację złożył na początku marca (najlepiej 01 marca 2023). Jeśli złoży takie oświadczenie pod koniec marca 2023, wpłaty PPK naliczone z wynagrodzenia marcowego będą musiały zostać zwrócone pracownikowi, a to oznacza korektę listy płac.
Autozapis dotyczy osób, które ukończyły 18 rok życia ale nie przekroczyły 55 lat. Kolejne automatyczne zapisy będą powtarzać się cyklicznie co 4 lata.